Praktijk voor ondersteuning bij afscheid, overlijden en rouw

In een wereld van onzekerheden, waarin alles komt en gaat, worden we tijdens ons leven geconfronteerd met een aantal onontkoombare zekerheden.

De dood, de eindigheid van het leven op aarde, is zo’n zekerheid. We weten het, maar realiseren het ons niet altijd. Totdat het zich aankondigt in ons leven en we er (bijna) niet meer omheen kunnen.

Dan zijn er overwegingen die zich aandienen. We kunnen de balans opmaken. Bedenken hoe we het ervan af gebracht hebben. Er is nog wat tijd over – kijken of er nog onafgemaakte zaken zijn. Of er nog losse eindjes zijn. Ons richten op wat er mogelijk gaat komen. Ben ik er klaar voor?

Die vragen kunnen gepaard gaan met een gevoel van eenzaamheid. Soms hebben we mensen om ons heen, die om ons geven en waar we graag en goed mee in contact zijn. Maar dat is niet altijd het geval. En soms willen we mensen die dicht om ons heen staan niet belasten met onze gedachten en overwegingen.

En heel vaak gaan die gedachtes ook samen met het onderwerp zingeving: heeft het zin gehad, mijn leven en wat ik gedaan heb? Of heb ik nog dingen gemist, laten liggen? En kan ik nog dingen afmaken? Kan ik nog zin aan mijn leven toevoegen?

Soms kan het helpend zijn om over deze onderwerpen met iemand te spreken die hier ervaring mee heeft, maar die toch geen persoonlijke bekende is. Om het laatste stukje van de weg samen te gaan. Zodat het afscheid goed kan zijn en dingen afgemaakt kunnen worden die nodig zijn.

  • Mensen die weten dat ze binnen afzienbare tijd (enkele weken tot enkele maanden) gaan overlijden.

  • Mensen die in een proces zitten van afscheid nemen, van mensen, van dingen, van gebeurtenissen.

  • Mensen die behoefte hebben aan ondersteuning om deze laatste levensfase op een goede manier door te komen.

  • Mensen bij wie er sprake is van een mix aan emoties, waaronder waarschijnlijk angst, verdriet, boosheid, en misschien ook wel opluchting.

  • Mensen met een behoefte aan empathische, niet oordelende, inhoudelijke begeleiding en ondersteuning.

  • Mensen met vragen op het gebied van existentie, zingeving, spiritualiteit.

  • Mensen bij wie de omgang (en het afscheid nemen van) partner, gezin, naasten, familie, vrienden vragen oproept.

  • Mensen die losse eindjes en onafgemaakte zaken ervaren. Het kan zijn dat die niet (makkelijk) met intimi te bespreken zijn.

Ga de Weg is de naam van mijn praktijk, die ondersteuning geeft aan mensen voor wie het eind van het leven zich aandient.

De bedoeling is om ondersteuning te bieden bij het afronden van een periode van leven, afscheid nemen, overlijden en rouwen.

In eerste instantie ben ik beschikbaar voor iemand voor wie het levenseinde nadert. Eventueel, in aansluiting van het overlijden, ben ik beschikbaar voor de nabestaanden.

We gaan in gesprek en alles mag aan de orde komen.

Naast het gesprek kunnen we ook andere middelen gebruiken die helpend kunnen zijn.

Ik denk aan muziek, klanken; of ook aan een meer lichaamsgerichte benadering.

Het begint met een kennismakingsgesprek. Dit eerste gesprek is gratis.

In dat gesprek zullen we het ook hebben over de wensen, de mogelijkheden en de kosten.

Het contact is altijd thuis bij jou, of ergens buiten (als dat mogelijk is), tijdens een wandeling, of op een bankje ergens in een park, een bos, of bij de waterkant. Dat wat ons het beste past.

“Ga de Weg” is een eenmanszaak, ingeschreven bij de KvK onder nummer 93888651

Dat is een essentiële vraag, die mij al vele jaren bezighoudt …

Maar om te beginnen ben ik een man, halverwege de zestig, woonachtig in Deventer, afkomstig uit de Randstad. Ik heb 2 dochters die inmiddels getrouwd zijn en zelf kinderen hebben. Ik ben dus ook een opa. Mijn naam is Rob Speksnijder.

Op het gebied van sterven en rouw ben ik een ervaringsdeskundige, een lotgenoot. Ik heb ervaring met sterven en afscheid nemen in mijn zeer directe omgeving. Bij de kennismaking vertel ik er graag meer over.

En ik heb brede ervaring met (het werken met) mensen in zorg en welzijn. Ik heb meerdere jaren gewerkt in de sectoren psychiatrie, verslavingszorg, jeugdhulpverlening, crisisopvang en in de Maatschappelijk Opvang. Ik heb veel ervaring opgedaan met mensen die moeilijke situaties in hun leven moesten trotseren.

Ik ben geïnspireerd door de ontmoetingen met mensen die een vergelijkbaar pad zijn gegaan als ik. Ik zeg wel eens dat ik altijd een zoeker ben geweest. Het is mijn ervaring dat alles wat ik meemaak in het leven (of het nu vreugdevol is of verdrietig) mij iets te zeggen heeft. Dat is de zin, of ook wel ‘de uitnodiging’: om het aan te gaan, te doorleven, te bekijken en ervan te leren en hopelijk wijzer door te worden.

En ik ben een gevoelige jongen
En ik heb geleerd om mijn verstand te gebruiken.
En om mijn hart te openen.
En om op mijn intuïtie te vertrouwen.